t Evengelie volgens Lucas 5:1-11

⁰¹t Vuil veur dat t volk noar hom tou drong om noar God zien woord te lustern, dat e aan t kaant van t Gennesaretmeer ston. ⁰²Hai zag twij schepen aan kaant liggen. Viskerlu wazzen der oetgoan om heur netten te spoulen. ⁰³Hai ging in ain van dij schepen, Simon zienent, en vruig hom n èndje van waal òf te goan. Dou ging e zitten en leerde t volk van schip òf. ⁰⁴Dou e oetsproken was, zee e tegen Simon: “Voar noar daip wotter en gooi joen netten oet om te visken.” ⁰⁵Simon zee tegen hom: “Wie hebben ons haile naacht verweerd, mor niks vongen. Mor k zel netten oetgooien, omreden ié zeggen t.” ⁰⁶Dou ze dat doan haren, huilen ze n haile praan vizzen op. Netten scheurden der kant van! ⁰⁷Ze wenkten heur kammeroaden in t aander schip. Ze zollen kommen en pakken mit heur aan. Dij kwammen en zai muiken baaide schepen boorndevol, bie t zinken om òf. ⁰⁸Dou Simon Petrus dat zag, vuil e veur Jezus op knijen en zee: “Heer, goa toch bie mie vot. Ik bin ja zo zundeg!” ⁰⁹Hai, en elk dij bie hom was, was ja verboasd dat ze zo’n zood vizzen vongen haren. ¹⁰ Zo ging t ook mit Jakobus en Johannes, Zebedeüs zien zeuns, dij t mit Simon in man deden. Mor Jezus zee tegen hom: “Wees mor nait baang. Van nou òf aan zelstoe mensken vangen.” ¹¹ Dou zetten ze heur schepen op waal, luiten t aal achter, en gingen mit hom.