20 Wieshaid ropt haard op stroat, zai zet op maarten heur stem oet.
21 Zai ropt op houken van stroaten, middenmaank t keboal, bie d’ingangen van stadspoorten holdt zai heur tousproak:
22 “Onwiezen, hou laank wil ie laiver onwies blieven? Hou laank zellen spotters nog geern deurgoan mit spotten
en zellen dwoazen nait beter waiten willen?
23 Luster noar mien woarschaauwen! Ik wil sluusdeuren van mien gaist veur joe openzetten,
ik wil joe mien woorden bekendmoaken.
24 Dou ik joe raip, wol ie nait lustern, dou ik mien haand opstook,
sluig ie doar gain acht op.
25 Ie sluigen mien goie road in de wind en mien woarschaauwen wol ie nait noar lustern.
26 Nou den, ik zel lagen om joen ellèn, ik zel spotten mit joen ongelok,
27 as t ongelok joe aanpakt as n störm, as ellèn joe overvaalt as n windhoos,
as ie in nood kommen en benaauwdens joe pakt!
28 Den zellen ze om mie roupen, mor ik zeg niks weerom.
Den zellen ze mie zuiken,
mor vinden kinnen ze mie nait,
29 omreden ze hebben n hekel aan kennes en aan ontzag veur de HEER,
doar hebben ze nait veur kozen.
30 Mien road hebben ze nait neudeg en mien woarschaauwens willen ze niks van waiten.
31 Ze zellen vruchten van heur doun en loaten eten mouten en stìnzat worden van heur overleggens.
32 Want heur ofkeer zel onwiezen de dood doun en heur zörgelooshaid zel haalfmalen te gronde richten.
33 Mor ain dij noar mie lustern wil, zel in rust en vree wonen
en schoel hebben tegen schrik en ellèn.”